Rozdział 9 ,,Romantyzm" (9th chapter 'Romanticism')

ul. Odyńca

                                                                                                                                                

Dla jednych epoka literacka, dla innych stan duszy. Tęsknota za czymś, niepokój, wieczne poczucie niespełnienia, wrażenie, że nieszczęście wisi w powietrzu. Samotność, rozpacz, zwątpienie, nierówna walka z samym sobą i z przeciwnościami losu. Umarłe miejsca, burze i wichury - krajobraz rzeczywisty złączony w jedno z krajobrazem duszy... Jedni traktują to jako przejściowy etap dojrzewania do czegoś innego, inni na zawsze pozostają w tym stanie. Czy naprawdę są miejsca na świecie, gdzie zawsze pada deszcz czy po prostu niektórzy nigdy nie przecierają szyby? Wszystko może być prawdą i wszystko może być kłamstwem. Dopóki jesteśmy w drodze, wszystko może się zmienić...

For someone romanticism is a literary epoch, for somebody else it's a mental state. Longing for something, constant feelings of non-fulfillment, feeling that the writing's on the wall. Loneliness, desperation, hopelessness, unequal struggle with yourself and the adversities. Dead places, storms and gales - the real landscape and the landscape of the soul combined into one... Some people treat it as a transitional phase, the others stay in this state forever. Is it true that there are some places in the world where constantly rains or some people just don't ever clean the window? Everything can be truth and everything can be a lie. As long as we are on the way, everything can change...

Strach jest nierozerwalnie związany z wyobraźnią...
Fear is inseparably linked with imagination...

Są dwa rodzaje tęsknoty: za czymś, co było i za czymś, czego nigdy nie było...
There are two types of longing - for somethings what was and for something what never happened...

Nasza pamięć jest królestwem umarłych przeżyć, miejsc i ludzi...
Memory is the kingdom of dead experiences, places and people...

Patrząc ciągle w przeszłość, nie przeżywamy teraźniejszości w pełni, by myśleć o niej z żalem, gdy sama stanie się przeszłością...
Looking back constantly, we don't experience present time completely and then we think about it with regrets when the present becomes past...

Osamotnienie jest okolicznością, samotność wyborem...
Isolation is a circumstance, desolation is a choice...

Strach i odwaga to kwestia wyobraźni...  
Fear and courage come from imagination...

Ten sam strach chroni nas przed zagrożeniami i powstrzymuje przed wyzwaniami.
It's the same fear that prevents us from danger and challenge.

Każdy nowy etap życia jest wchodzeniem w mgłę niepewności...
Every new stage of life is like getting into a haze of uncertainty...

Czasem sami jesteśmy winni własnej samotności...
Sometimes our loneliness is our own fault...

W tej samej chwili gdzieś na świecie zachodzi słońce i rozkwita nowe życie...
Somewhere in the world in the same moment is sunset and a new life blossoms...

Świat się kończy, gdy odchodzą wspomnienia...
The world ends when memories fade away...

Trzeba zapomnieć o tym, jak wiele się nie wie, by sobie samemu być sterem...

You need to forget about how much you still don't know to be your own guide...

Nasz umysł tworzy historie, dodając do obrazów własną interpretację...
Our brains create stories by adding their own interpretation to the pictures...

A jeśli jesteśmy tym, co po sobie zostawimy?
What if we are what we leave behind us?

Potrzeba wiele wysiłku, by odbudować coś, co niszczyło się przez lata...
You need a lot of efforts to rebuild something you have been devastating for years...

Najtrudniej jest odbudowywać relacje...
The most difficult thing is to rebuilt relations...

Park Szczęśliwicki

                                                                                                                                     
Jesień to najbardziej depresyjna pora roku. Coraz mniej światła, coraz zimniej, coraz więcej deszczu, coraz mniej liści na drzewach, coraz więcej szarości. Coraz mniej chęci, by wstać z łóżka, coraz więcej refleksji o przemijaniu i rozliczeń z życiem. Przyroda liczy swe zyski i straty. I człowiek liczy swoje życiowe zyski i straty. Z jakim bagażem wejdzie się w nowy rok? Ile zostanie z tego, co było, a ile trzeba będzie tworzyć od nowa?
Czas pokaże. A teraz pora spać...

Autumn is the most depressive season. Less light, lower temperatures, more rain, less leaves on the trees, everything turns gray. Less willingness to get out of bed, more reflections about passing of and life calculations. Nature counts its gains and losses. And the man counts his life gains and losses. What is this baggage, the one we will be carrying next year, like? How many things will stay with us and how many we will have to create from the very beginning?
The time will tell. Now it's time to sleep...